Wiązania chemiczne - powtórka do sprawdzianu dla klasy "biol - chem" czyli dla 2D :) cz. 3.

i jeszcze przykładowe zadanko :)

Przedstaw graficznie w systemie klatkowo-strzałkowym i kropkowym wiązanie w cząsteczce F2: określ wielokrotność wiązania, wskaż helowiec, którego konfigurację elektronową osiągnęły atomy F w cząsteczce F2

Rozwiązanie:

- ΔE = 4,0 - 4,0 = 0 < 0,4 (wiązanie kowalencyjne pojedyncze)

- konfiguracja elektronowa atomu fluoru i elektrony walencyjne

1s22s22p5 - najbliższym helowcem dla at. F jest Ne, który na powłoce walencyjnej

ma 8 elektronów (oktet elektronowy), tj o 1 elektron więcj niż at. F,

- do osiągnięcia oktetu elektronowego i konfiguracji Ne atom F potrzebuje 1 elektron,

1s2 1s2

2s22p5 2s22p5

σ

- wiązanie kowalencyjne pojedyncze (sigma) , powstaje przez uwspólnienie jednej

pary elektronowej, która jest użytkowana przez oba atomy fluoru w cząsteczce F2,

każdy z atomów osiągnął oktet elektronowy na powłoce walencyjnej i konfigurację

Ne.

- system kropkowy (elektronowy) :

elektrony sparowane, · elektron niesparowany

| F· + F | à | F ·· F | à | F - F | 

Wiązania chemiczne - powtórka do sprawdzianu dla klasy "biol - chem" czyli dla 2D :) cz.2.

III. Orbitale molekularne (cząsteczkowe) - wiązania sigma - σ i wiązania pi - π

1. Wiązania sigma powstają w wyniku zbliżenia się i nałożenia czołowego orbitali atomowych obsadzonych niesparowanymi elektronami o przeciwnej orientacji spinu, w zależności od nakładających się orbitali wyróżnia się następujące orbitale molekularne:

Ø s - s,

Ø s - p ,

Ø px - px

2. Wiązania pi powstają w wyniku zbliżenia się i nałożenia się bocznego orbitali atomowych obsadzonych niesparowanymi elektronami o przeciwnej orientacji spinu, w zależności o nakładających się orbitali wyróżnia się następujące orbitale molekularne:

Ø py - py,

Ø pz - pz 

Wiązania chemiczne - powtórka do sprawdzianu dla klasy "biol - chem" czyli dla 2D :) cz.1.

 I. Elektroujemność pierwiastków i elektronowa teoria wiązań Lewisa-Kossela

1. Elektroujemność - miara zdolności przyciągania elektronów przez atom danego pierwiastka (w wiązaniu kowalencyjnym)

- elektroujemność określona jest liczbowo w skali Paulinga na podstawie energii wiązań między atomami

- niska elektroujemność cechuje metale - najsłabiej przyciągają elektrony czyli i łatwo je oddają, są pierwiastkami elektrododatnimi

- natomiast wysoka elektroujemność jest cechą niemetali, przyciągają elektrony najmocniej, mogą być pierwiastkami zarówno elektrododatnimi, jak i elektroujemnymi,

- rozkład elektroujemności pierwiastków w u.o.p. chem.

Ø W grupach elektroujemność pierwiastków maleje wraz ze wzrostem liczby atomowej Z pierwiastka,

Ø W okresach elektroujemność pierwiastków rośnie wraz ze wzrostem liczby atomowej Z pierwiastka

Ø Najmniejszą elektroujemność posiadają pierwiastki lewego dolnego rogu u.o.p (cez - 0,7)

Ø Największa elektroujemność posiadają pierwiastki prawego górnego rogu u.o.p (fluor - 4,0, jest zawsze pierwiastkiem elektroujemnym)

2. Elektronowa teoria wiązań chemicznych - atomy pierwiastków łącząc się w cząsteczki (molekuły) homoatomowe lub heteroatomowe dążą do osiągnięcia na powłoce walencyjnej (zewnętrznej) dubletu lub oktetu elektronowego, czyli konfiguracji elektronowej najbliższego sobie helowca, która jest konfiguracją najbardziej stabilną i o najniższym stanie energii (atomy helowców występują w postaci atomowej i poza określonymi przypadkami nie tworzą cząsteczek homoatomowych, czy też heteroatomowych). Atomy pierwiastków mogą osiągnąć konfigurację najbliższego helowca poprzez:

Ø Uwspólnienie pary lub par elektronowych

Ø Uwspólninie pary lub par elektronowych z przesunięciem ich w kierunku jądra atomu pierwiastka bardziej elektroujemnego

Ø Oddanie elektronów (zanik zewnętrznej powłoki - powłoka wewnętrzna staje się powłoka walencyjną i atom przekształca się jon dodatni - kation)

Ø Pobranie elektronów i uzupełnienie powłoki walencyjnej do dubletu lub oktetu elektronowego (atom przekształca się w jon ujemny anion)

Ø Przekazanie pary lub par elektronowych przez atom jednego pierwiastka(elektronodonor) na atom drugiego pierwiastka (elektronoakceptor)

3. Wiązanie chemiczne - oddziaływanie miedzy elektronami (głównie walencyjnymi) i jądrami poszczególnych pierwiastków, prowadzące do powstania złożonych z ugrupowań chemicznych (cząsteczek związku chemicznego, cząsteczek pierwiastka, kryształu jonowego, asocjatów, kryształów metali.